Prolog

Zwinnie okręciłaś kierownicę, skręcając na parking centrum sportowego i chwilę później spokojnym krokiem przemierzałaś jego wnętrze. Nikle wzniosłaś kąciki ust, kiedy twoim oczom ukazała się sylwetka bruneta, podążająca w kierunku wyjścia z hali, który białym, puchowym ręcznikiem ocierał twarz z kropelek potu. Zarzucił go na swoją szyję i posłał  w twoim kierunku rozczulający uśmiech, momentalnie przyśpieszając kroku. Poczułaś stado motyli pląsających w twoich brzuchu. Znałaś go ponad trzy lata, a nadal działał na ciebie tak samo intensywnie jak na początku waszej znajomości. Od ponad roku byliście zgranym, chwalonym przez znajomych małżeństwem. Tak pięknej miłości zazdrościli wam wszyscy. Gdy przystanął naprzeciwko ciebie uwiesiłaś się na jego karku i stanęłaś na palcach, witając go krótkim, aczkolwiek czułym pocałunkiem. Mijający was zawodnicy za wiwatowali głośno, wywołując tym u ciebie cichy chichot. Nieco zawstydzona oderwałaś się od swojego małżonka, a Michał zlekceważył ich zachowanie i nachylił się nad tobą, muskając subtelnie twoje pomalowane jasnoróżową szminką usta. Fala ciepła rozeszła się po twoim drobnym ciele, a serce przypominało o swoim istnieniu, obijając się solidnie o twój mostek. Rozgrywający nadal skradał pocałunki z twoich kuszących warg, co naprawdę ci się podobało i nic nie zapowiadało ku temu końca. Dopiero głośne chrząknięcie trenera sprawiło, że zawodnik odskoczył od ciebie niczym poparzony i skrępowany spuścił głowę. Zaśmiałaś się cicho i przywitałaś się z mężczyzną uściskiem dłoni, opuszczając przy boku męża i Kowala salę.

-Jak maleństwo?-spytał, spoglądając z lekkim uśmiechem na twój zaokrąglony brzuch.

Instynktownie pogładziłaś się po nim wewnętrzną  częścią dłoni i westchnęłaś głośno. Przez wariacje tej małej istotki nie zmrużyłaś oka przez całą noc. Toaleta usytuowana na parterze waszego domu mieszczącego się na obrzeżach miasta przez zeszłe kilka godzin stała się twoim największym przyjacielem, a przeszyty bólem kręgosłup największą zmorą. W takich momentach żałowałaś, że twoje największe uzależnienie, napoje kofeinowe, poszły w odstawkę.

-Daje w kość.-odparłaś, krzywiąc się lekko.

Oparłaś się plecami o chłodną powierzchnię ściany korytarza i z uwagą przysłuchiwałaś radom dawanym przez Andrzeja, kiedy to jego małżonka znajdowała się w stanie błogosławionym. Tak wciągnęłaś się w konwersacje z głową drużyny, że nawet nie zauważyłaś, kiedy obok twojego boku pojawił się ten, którego nazwisko nosiłaś od 15 miesięcy. Pożegnałaś się ciepłym uśmiechem z trenerem i wtulona w bok siatkarza powędrowałaś w kierunku samochodu. Jak zawsze nie odbyło się bez sprzeczki o prowadzenie pojazdu i jak zazwyczaj to ty w niej odniosłaś zwycięstwo.

-Jak się czujesz, skarbie?-wypowiedział melodyjnym głosem brunet, gładząc kciukiem twoją bladą dłoń spoczywającą na hamulcu ręcznym.

Zatrzymałaś srebrną Toyotę na skrzyżowaniu i zerknęłaś na niego z łagodnym uśmiechem. Pogłaskałaś dłonią jego policzek, obserwując jak przymyka powieki ze stężenia przyjemności, jaką mu tym gestem sprawiałaś. Uwielbiałaś to robić.

-W porządku, aczkolwiek w takie dni jak te żałuję, że nie mogę napić się kawy.-rzuciłaś, wzdychając głośno.

Brunet roześmiał się cicho i pokręcił z niedowierzaniem głową. Zaparkowałaś przed waszym parterowym domkiem i odpięłaś pas, aby następnie ruszyć w kierunku wejścia do waszego królestwa. W połowie drogi poślizgnęłaś się na kostce brukowej pokrytej lodem i upadłaś na sporych rozmiarów brzuch, jęcząc cicho z bólu. Oblała cię panika. Obawiałaś się o wasze maleństwo, które już niebawem miało przyjść na świat. Pech chciał, że Kędzierski udał się do pobliskiego sklepu po rzeczy potrzebne do upichcenia obiadu i pozostawił cię całkowicie samą. Po twoich policzkach zaczęły spływać łzy. 

~*~

Powariowałam z tymi blogami. Tak, wiem XD Ten prolog dedykuję Karo, która namówiła mnie na publikacje i pomogła przy założeniu bloga, z którym jak nigdy poradziłam sobie ekspresowo ^^ Dzięki laska! :D Nie wiem, kiedy będę tu publikować nowości ale rozważam czwartek lub weekend ;)  Od razu uprzedzam, że ta historia będzie naprawdę krótka, ale za to postaram się by była emocjonująca ;)   Mam nadzieję, że losy Michała i Diany skradną wasze serca jak mi umysł :D Ogólnie Kędzierskiego jakoś bardzo lubię i dlatego zdecydowałam się o nim napisać ;) Całuję i do zobaczenia ;*